Pączki, chruściki i... peklowane ryjki z grochem i kapustą.

-
Wszystko wskazuje na to, że ten młody cukiernik pracował w którejś z poznańskich piekarni. Ilustracja Polska z 1933 roku. Zjedlibyście taką piramidę pączkową?

Zapraszam na odrobinę poznańskich tłustości z okazji Tłustego Czwartku #TłustyCzwartek.

Dawniej nie tylko pączkami zajadali się Poznaniacy w ten dzień. Ze słodyczy popularne były też chruściki i bocianie gniazda.

Nie mogło przy takiej okazji zabraknąć pączków od Antoniego Pfilznera. Tym razem nieco czerstwe, bo aż z 1963 roku, za to różnej wielkości. No bo kto powiedział, że pączek musi być zawsze tej samej wielkości?

U Jagielskiego na Świętym Marcinie w 1895 roku pieczono też chruściki i bocianie gniazda (ciastka w kształcie gniazd również smażone w głębokim tłuszczu)

Na tłusto zajadano też kiszki, kiełbasy z kapustą, golonki, szynkę w cieście a nawet... peklowane ryjki z grochem i kapustą.


U Adamskiego, na ulicy Jadwigi też kiszki z kaszy i kiełbasa, ale też są pączki i chruściki... w 1903 roku.

U Andrzejewskiego, w restauracji Meteor na Świętym Marcinie w Tłusty Czwartek 1900 roku zjedlibyście owe słynne peklowane ryjki z grochem i kapustą. A może jednak kiszkę z kaszy z kapustą własnej roboty?

O pączkach ze złotem donosił Dziennik Poznański w 1927 roku.

A przy okazji dorzucam złotodajne pączki z Warszawy, o których pisał Dziennik Poznański w 1927 roku. Dziś trochę groch z kapustą w kwestii czasowej (notki z lat przeróżnych), ale to do tych tłustoczwarkowych kiszek będzie w sam raz

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Restauracje automatyczne

-
Obraz
Usłuż sobie sam! Bez dawania piwnego! – tak reklamowała się pierwsza w Poznaniu restauracja automatyczna. Początek XX wieku to niezwykły rozwój techniki. Otwierają się liczne fabryki, na ulicach coraz częściej widać automobile, a w powietrze wzbijają się sterowce i pierwsze samoloty. Jedno z najmodniejszych słów to automat. Tu odwieczne marzenie człowieka, by ułatwić sobie życie za pomocą robotów i posłusznych mu mechanizmów. Automaty wdzierają się w życie codzienne. Nastaje moda na restauracje automatyczne. Uwierzysz? W Poznaniu działały aż trzy takie przybytki.  Pierwsza restauracja Automaten-Restaurant została otwarta 19 marca 1903 roku przy ulicy Berlińskiej 6 (obecna ulica Dąbrowskiego). Klienci mogli się obsłużyć sami, wrzucając do automatu określoną ilość bilonu. Z napoi można był tam nabyć na przykład szklankę piwa, wina, filiżankę kawy, gorącej czekolady, bulionu, ponczu, grogu, likieru, a nawet mleka. Automaty oferowały też zimne i cieple przekąs...
Czytaj więcej

Jesiotry pod mostem chwaliszewskim czyli kawior po poznańsku

-
Obraz
Miłosne igraszki jesiotrów w Warcie Dziś nie ma śladu po jesiotrach, nie ma już urokliwego zakola Warty, wdzierającego się w obręb Starego Miasta. A był przecież czas, gdy przyglądanie się połowom wielkich ryb w samym centrum Poznania stanowiło coroczną rozrywkę Poznaniaków. Tu, w samym sercu miasta, zwykle kończyła się długa droga tych ogromnych ryb, powodowanych tajemniczym impulsem  by właśnie tu odbyć tarło. Część z nich kończyło swe życie w sieciach miejscowych rybaków, innym udawało się osiągnąć cel. Ze złożonej ikry przychodziły na świat młode jesiotrzyki, które wkrótce same odbywały tę samą drogę, którą wcześniej przybyli ich rodzice ­– do dalekich mórz. Po kilku latach, już dojrzałe, wracały znów w nasze wody, by dopełnić swego reprodukcyjnego obowiązku. Jednak pewnego roku wielkie ryby już nie wróciły… Wielka ryba Jesiotry musiały sprawiać spore wrażenie. Jesiotr zachodni (Acipenser sturio) potrafi osiągnąć masę do 150 kg i długość do 2,7 m (niektóre źródł...
Czytaj więcej

Litfasy czyli słupy ogłoszeniowe w Poznaniu

-
Obraz
Dziś nazwa litfas została nieco zapomniana, a i same słupy ogłoszeniowe, choć nadal używane, wydają się dość przestarzałą formą reklamy. A warto pamiętać, że Poznań był miastem, w którym dość szybko zaczęto naśladować ów niemiecki wynalazek, a słupy ogłoszeniowe odgrywały ważną rolę w życiu miasta i jego mieszkańców. Najlepiej ilustruje to opowieść, przytoczona przez redaktora Dziennika Poznańskiego w 1927 roku: Wesoła historia o litfasie i niedoszłym samobójcy. Ze względu na przeprowadzenie komunikacji tramwajowej z Placu Wolności na ulice Podgórną, przerabia się tamtejsza odnogę Aleji (sic!) Marcinkowskiego, między innemi rozwalono w gruzy potężny litfas (słup miejski), na którym czytaliśmy różne obwieszczenia i komunikaty. W sobotę o godzinie 12-tej w nocy, pewien zawiany jegomość klęczał u stóp rozwalonego litfasu i wolał rozpaczliwie ku niebu: - Boże! Kazałeś zniszczyć historyczna pamiątkę, ten słup miejski, na którym wyczytałem w 1914 roku o wypowiedzeniu wojny, z którego ...
Czytaj więcej