Szwajcarski orzeł w Parku Wiktorii

Z okazji Prima Aprilis Prawnuczka Marianny wyszukała kilka żartów, jakie bawiły dawniejszych Poznaniaków.  Postanowiła jednak  nie ograniczać się tym razem wyłącznie do lat sprzed I wojny światowej, wybierając za to primaaprilisowe psikusy, związane z naszym miastem. 

Szwajcarski orzeł w Parku Wiktorii

Park Wiktorii –  jeden z ogródków rozrywkowych (etablissement) przy Drodze Dębińskiej. Owe  etablissementy, składały się zwykle z restauracji/kawiarni, zwykle z przygotowanym miejscem do tańczenia, muszla koncertową a nawet sceną, przeznaczoną na występy teatrzyków, trup wędrownych, kuglarzy, iluzjonistów i innych artystów. Czasem można było na miejscu pograć w kręgle, czy bilard.  Właściciele czy też zarządcy ogródków udostępniali swoje kompleksy rozrywkowe dla towarzystw, które urządzały na ich terenie całodniowe zabawy, często połączone z konkursami, loteriami fantowymi czy też kwestami na cele charytatywne. Najwięcej takich ogródków powstało przy Drodze Dębińskiej.

plan Poznania z 1910 roku

Park Wiktorii był nazywany również Willą Hoyera, Ogrodem Letnim Tauberta czy parkiem Księcia Józefa. Ogród zorganizowany był wokół wilii adwokata Hoyera z1834 roku. Z czasem w ogrodzie powstały trzy altany i letni apartament. W 1872 roku na zlot uczniów Gimnazjum św. Marii Magdaleny wybudowano obszerną scenę, która w następnych latach służyła wielu trupom teatralnym oraz kołom śpiewaczym. Na początku XX wieku zarządcą parku Wiktorii został Władysław Fischbach, wcześniejszy właściciel, równie modnego Eldorado.  Popularności ogródka przysparzały z pewnością wynajmowane przez Fischbacha kremzery, które kursowały od Bramy Dębińskiej  do Parku Wiktorii, przywożąc bardziej wygodnych gości wprost do kompleksu rozrywkowego. 

W 1905 roku gazeta Orędownik tak nabrała swoich czytelników. 

 

A następnego dnia:

Dziennik Poznański   R.47  nr 76  2 kwietnia 1905    [ Polona]