Klasztor, Ogród Cegielskich i Miejski Lazaret

 Zaglądamy do kolejnego poznańskiego szpitala, tym razem do Szpitala Miejskiego.

Czy wiecie, że pierwotne zabudowania szpitala były klasztorem? Budynki przy ulicy Koziej 9 oraz Szkolnej 14/16 zajmowały wcześniej Karmelitanki Bose. Po konfiskacie klasztoru przez władze pruskie, budynki zostały sprzedane miastu i przystosowane na cele szpitalne.  Co jakiś czas okazywało się jednak, że szpital nie spełnia oczekiwań i budynki remontowano, przebudowywano i rozbudowywano o kolejne kondygnacje, pomieszczenia i oddziały. 


W tym celu  dokupiono wpierw willę rodziny Cegielskich, którą przebudowano i adaptowano na Oddział Dziecięcy, a ogród zamieniono na park szpitalny. W 1900 roku poznański magistrat podjął decyzję o zakupie kolejnej części ogrodu Cegielskiego, położonego przy ulicy Podgórnej.  


Przed pierwszą wojną światową szpital dysponował przeszło 600 łóżkami i pięcioma oddziałami: Chirurgicznym, Wewnętrznym, Skórno-Wenerycznym, Chorób Dziecięcych i Umysłowo Chorych. Naczelne stanowiska w szpitalu zajmowali głównie lekarze narodowości niemieckiej, jednak w szpitalu pracowało też wielu lekarzy Polaków. Polskiej narodowości były też zatrudnione w aptece szpitalnej siostry aptekarki ze Zgromadzenia Sióstr Szarytek Świętego Wincentego a Paulo. Poznańscy pracodawcy opłacali specjalny abonament lazaretowy i zgłaszali bezpośrednio „osoby służebne” w biurze szpitala.




Na zdjęciu ogród przyszpitalny ok. roku 1904  według czasopisma Illustrierte Fachzeitschrift für Kurorte, Hotels, Sanatorien, Reise und Sport

#szpitalepoznańskie #szpitalmiejskiwPoznaniu #ulicaSzkolna #poznan1908

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Jesiotry pod mostem chwaliszewskim czyli kawior po poznańsku

Obraz
Miłosne igraszki jesiotrów w Warcie Dziś nie ma śladu po jesiotrach, nie ma już urokliwego zakola Warty, wdzierającego się w obręb Starego Miasta. A był przecież czas, gdy przyglądanie się połowom wielkich ryb w samym centrum Poznania stanowiło coroczną rozrywkę Poznaniaków. Tu, w samym sercu miasta, zwykle kończyła się długa droga tych ogromnych ryb, powodowanych tajemniczym impulsem  by właśnie tu odbyć tarło. Część z nich kończyło swe życie w sieciach miejscowych rybaków, innym udawało się osiągnąć cel. Ze złożonej ikry przychodziły na świat młode jesiotrzyki, które wkrótce same odbywały tę samą drogę, którą wcześniej przybyli ich rodzice ­– do dalekich mórz. Po kilku latach, już dojrzałe, wracały znów w nasze wody, by dopełnić swego reprodukcyjnego obowiązku. Jednak pewnego roku wielkie ryby już nie wróciły… Wielka ryba Jesiotry musiały sprawiać spore wrażenie. Jesiotr zachodni (Acipenser sturio) potrafi osiągnąć masę do 150 kg i długość do 2,7 m (niektóre źródła mó
Czytaj więcej

Restauracje automatyczne

Obraz
Usłuż sobie sam! Bez dawania piwnego! – tak reklamowała się pierwsza w Poznaniu restauracja automatyczna. Początek XX wieku to niezwykły rozwój techniki. Otwierają się liczne fabryki, na ulicach coraz częściej widać automobile, a w powietrze wzbijają się sterowce i pierwsze samoloty. Jedno z najmodniejszych słów to automat. Tu odwieczne marzenie człowieka, by ułatwić sobie życie za pomocą robotów i posłusznych mu mechanizmów. Automaty wdzierają się w życie codzienne. Nastaje moda na restauracje automatyczne. Uwierzysz? W Poznaniu działały aż trzy takie przybytki.  Pierwsza restauracja Automaten-Restaurant została otwarta 19 marca 1903 roku przy ulicy Berlińskiej 6 (obecna ulica Dąbrowskiego). Klienci mogli się obsłużyć sami, wrzucając do automatu określoną ilość bilonu. Z napoi można był tam nabyć na przykład szklankę piwa, wina, filiżankę kawy, gorącej czekolady, bulionu, ponczu, grogu, likieru, a nawet mleka. Automaty oferowały też zimne i cieple przekąski.
Czytaj więcej

Bulwar Kleemana i lipcowa nawałnica z 1914 roku

Obraz
Kojarzycie nazwę Bulwar Kleemanna? Dzisiaj wyjątkowe zdjęcia nadbrzeża Warty tzw. bulwaru Kleemanna w czasie napraw szkód, wyrządzonych przez nawałnicę w 1914. Zdjęcia są przeze mnie podkolorowane i nieco „wyciągnięte” dzięki czemu widać więcej szczegółów. Zamieszczę też zdjęcia w oryginale bez mojej ingerencji. To dawny fragment nadbrzeża Warty w pobliżu mostu Chwaliszewskiego. W XIX wieku grunty w okolicach Szyperskiej niejaki Kleemann zabudował spichlerzami oraz budynkami mającymi obsługiwać ruch towarowy na Warcie. Z całej grupy zabudowań najbardziej charakterystyczny było ceglane obmurowanie brzegu, które jeszcze wiele lat po sprzedaży tego gruntu miastu nazywano właśnie bulwarem (lub bulwarkiem) Kleemanna. Ze względu na zachowanie pochyłości terenu było to dogodne miejsce do ładowania towarów na barki i statki i spławianie drewna. Zimą zrzucano tutaj śnieg, zebrany z ulic miasta. Nie było to bezpieczne miejsce, nie tylko ze względu na portowe knajpy i sąsiedztwo tzw. Podwórza Bar
Czytaj więcej